σκέφτομαι τα βράδια που με αγκάλιαζε πριν κοιμηθώ...
τις μέρες που ξυπνούσαμε μαζί..
τους μεσημεριανούς καφέδες στο μπαλκόνι μου...
τις κρέπες σοκολάτα που έτρωγα και κείνος μισούσε...
όλα τα όμορφα και τα άσχημα που ζήσαμε σκέφτομαι.
Και μου κόβονται τα πόδια.
Και η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά.
10 μέρες που δεν κοιμόμαστε μαζί...
14 μέρες για να πάρω το αεροπλάνο και να ρθω κοντά σου...
και πάλι για λίγο...μετά θα φύγεις πάλι... ατέρμων κύκλος..
Για πόσο ακόμη ;
[το παραμύθι]
