14 Οκτ 2012

cocooning

μετάφραση: μένω σπίτι.


Πέρσι τέτοιο καιρό έφτιαξα το σπιτάκι μου. Το έβαψα, το επίπλωσα, το στόλισα με φωτογραφίες και κεράκια και μετά το "ξέχασα". Μόνο για ύπνο γυρνούσα σπίτι.. Καφέδες έξω, ποτά έξω, φαγητό έξω.
Πότε πότε με το φίλο μου μαγειρεύαμε τίποτα και πίναμε κανένα κρασί. Πότε πότε με τις φίλες μου βλέπαμε καμιά ταινία στο dvd.

Τώρα έχω δυο μέρες να βγω απ' το σπιτάκι μου. Μου φαίνεται πιο ζεστό, πιο οικείο, πιο χουχουλιαστό. Ξυπνάω,φτιάχνω τον καφέ μου όπως ακριβώς τον πίνω, τρώω τα μακαρόνια μου ζεστά ζεστά το μεσημέρι, διαβάζω το βιβλίο μου, χαλαρώνω. Ναι, μόνη μου.
Όχι ότι δεν έχω φίλες και γκόμενο. Απλά βαρέθηκα πια. Ξεσκόνισα και τα επιτραπέζια από τη βιβλιοθήκη. Κάλεσα για καφέ τα κορίτσια αύριο το μεσημεράκι. Ε τι ; Άδικα ξεσκόνισα το taboo και το trivial ?
 Το cocooning παλιά ήταν φριχτό, λέει η γιαγιά. Όλοι σπίτι έβλεπαν πότε βιντεοκασέτες και πότε παίζανε χαρτάκι και εκεί έξω δεν υπήρχε ούτε ντισκοτέκ ούτε φεστιβάλ ούτε επιτρεπόταν να γυρνάς στη μία το βράδυ.
Εμείς το γαμήσαμε το θέμα με τα club,τα μπουζούκια,τα ξενύχτια. Δε μας λείπουν αυτά αλλα η ουσιαστική επαφή. Κανονίζεις την ώρα μέσω facebook, ντύνεσαι και "χτυπιέστε" όλη η παρέα στο club. Άλλη μια μέρα όπως κάθε Παρασκευή στις Mousses και κάθε τρίτη στο Mezzo.
Μου λείπει το άραγμα στους καναπέδες.
Μου λείπει το κουτσομπολιό της κοριτσοπαρέας.
Μου λείπει εκείνη η σφιχτή αγκαλιά που μου δίνει καθε φορά που φτιάχνω πέννες με κοτόπουλο.
Μου λείπει να τσακωνόμαστε ποιος θα φάει το τελευταίο κομμάτι πίτσας με την κολλητή μου.
Άλλωστε όλα είναι όμορφα όπου κι αν είσαι όταν η παρέα σου είναι καλή.





 Και τώρα εν όψει της οικονομικής κρίσης μακάρι να γεμίσουν ξανά τα σπίτια μας ζωή.!!!



Να περνάτε υπέροχα !
νερίνα 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...