mood

Δε με παίρνει να σου πω άλλο ένα Σ'αγαπώ.
Δε σε ενδιαφέρει.
Δε θα σε φέρει ...

Καταβάθος εύχομαι άμα θα σε δω..να μη σε λυπηθώ.

Πάει και τούτο το καλοκαιράκι...

Ήταν ένα παράξενο καλοκαίρι αυτό που μόλις τελείωσε. Έχασα, πάλεψα, κέρδισα, ξαναδάκρυσα, ταξίδεψα, μετάνιωσα.

Κάθε χρόνο αυτοί οι τρεις μήνες περνάνε πολύ γρήγορα μα φέτος τους ένοιωσα, τους κατάλαβα. Έκανα, ξέρεις, τα κλασσικά.

Πήγα για μπάνιο, λιάστηκα, έφαγα καρπούζια και παγωτά, ήπια αμέτρητα κοκτέιλ, μπύρες, ξενύχτησα. Με φίλους αλλά και με το φίλο μου τον πρώην φίλο μου.

Μετά έφυγα.

Ταξίδεψα. Πολύ. Και πολύ μακριά.

Έμεινα μόνη να σκεφτώ…

Φοβήθηκα όταν αντίκρυσα την πραγματικότητα.

Γκρίνιαξα.

Προσπάθησα να τον ξεχάσω. Να τον σβήσω. Να τον διαγράψω. Και να τα κατάφερα. Τι ; Δε με πιστεύεις ; Έκανα ολόκληρη σχέση με άλλον για να τον βγάλω  απ’ το μυαλό μου.

Υποκρίθηκα την ευτυχισμένη.

Έβρισα.

Δάκρυσα όταν κατάλαβα πως είναι αργά πια για μας.

Αγάπησα τη μανούλα μου πιο πολύ.

Έκλαψα όταν τον είδα με κείνη.

Λάτρεψα τις στιγμές μας πιο πολύ.

Μίσησα εμένα που σε άφησα.

Μίλησα μαζί του. Μου ξεκαθάρισε.

Χάρηκα γιατί έχω μια φίλη που δε μ’ αφήνει…

Αποφάσισα να ζήσω για μένα.

Καλά. Χαρούμενη.

Μένει να τα καταφέρω……

Νερίνα

Θα μου περάσει....