θέλω την παλιά μου γειτονιά ....

Κάθε Τρίτη το σπιτάκι μου έχει την τιμιτική του · μετά το μάθημα δε μένω στη λέσχη για φαγητό λόγω έξι υποχρεωτικών ωρών παρακολούθησης στο αμφιθέατρο που με εξαντλούν και έτσι μαζευόμαστε σπίτι με τις συμφοιτήτριες μου για ταινία , κουτσομπολιό και ..πίτσαααα – έφαγα λίγο γτ άρχισα και διαιτα μην ξεχνιόμαστε !!!!

Αυτή η Τρίτη όμως δεν ήταν έτσι ..Ξύπνησα με αφόρητο πονοκέφαλο ο οποιός επειδεινωθηκε στο ακουσμα του ξυπνητηριού και έτσι έδωσα ρεπό στον εαυτό μου να ξεκουραστεί .Στις 12 .00 κατάλαβα πια πως έπρεπε να αποχωριστώ το πάπλωμα μου και έτσι ξεκίνησα τη μέρα μου . Το καλάθι με τα άπλυτα είχε σχεδόν ξεχειλίσει και τα πιάτα στο νεροχύτη με μάλωναν που επί δύο μέρες τα αγνοούσα . Να σφουγγαρίσω αρνήθηκα – και αύριο μέρα είναι .

Κάπου στις 5 μου τηλεφώνησε  και η Χριστίνα – η φιλενάδα μου που σπουδάζει στο εξωτερικό .Είχε μόλις προσγειωθεί το αεροπλάνο της ωστόσο τα 400 χλμ που με χωρίζουν από το πατρικό μου δεν θα μου επιτρέψουν να τη δώ για άλλη μια φορά  [skype ευτυχώς που υπάρχεις !] . Με είπε και τα νέα … «Θα πάω θεσσαλονίκη γιατί πήρε πτυχίο ..Θα πάμε με τα παιδιά στην ορκομοσία του» .ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ???????????????????

Μόλις αντιληφθηκα πως ο πρώην μου ακόμη μου λείπει …Ο γλυκός μου πήρε πτυχίο ..κάναμε όνειρα για αυτό το πτυχίο ..και τώρα θα το γιορτάσει μόνο με τους υπόλοιπους .. Όταν κάνουμε όνειρα ο Θεός γελάει λένε … Με μας νευρικό γέλιο θα Τον έπιασε αφού πλέον έχουμε ακολουθήσει τους δρόμους μας – αυτός πτυχιούχος και γω μόνη σε ένα άδειο σπίτι …

Τόσο μόνη που αρχίζω και φοβάμαι …

Πόσο πολύ νοσταλγώ το σπίτι μου , την πόλη μου , την παλιά μου γειτονιά …

http://www.youtube.com/watch?v=VYUGTtE6EWk