Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

 Χαζεύω τη βιτρίνα στο Zara και νιώθω ένα χέρι στη μέση μου. 
Τρομάζω. 
«Άντε στο διάολο μαλάκα!» και χανόμαστε και οι δυο στα γέλια!

Με αυτόν το συγκεκριμένο «Μαλάκα» ήμουν κοντά ένα χρόνο.
Εφηβικός έρωτας.
ΈΡΩΤΑΣ!
Για να πούμε και την αλήθεια δεν ήτανε καθόλου μαλάκας.
Ή τουλάχιστον ήταν λιγότερο απο όλους τους προηγούμενους...


Πολλές στιγμές μαζί του....
Όταν κάναμε κοπάνες κάθε φορά που είχε ήλιο :D
Όταν διασχίζαμε το δρόμο χέρι-χέρι  και φοβόμουν μη μας δεί ο μπαμπάς!
Όταν όλο το σχολείο μας σχολίαζε γιατί τον φιλούσα στα διαλείμματα [και σπαζόμουν] ..
Όταν πήραμε εκείνη την 2ήμερη αποβολή γιατί με φίλησε μέσα στην τάξη [δεν είχαμε μάθημα,η των Θρησκευτικών ήταν πολύ μιξοπαρθένα! ]
Έχω να σου διηγηθώ τόσες στιγμές..

Χωρίσαμε όταν έφυγε για σπουδές εκείνος..και έκτοτε δε τον είχα δει. Πήγαμε για καφέ και είπαμε τα νέα μας. Καταλήξαμε σπίτι μου και ξυπνήσαμε εκεί το άλλο πρωί.
Είμαστε μαζί πια.
Έτσι νομίζω.
Τόσο ξαφνικό.
Τόσο απρόβλεπτο.
Τόσο wow.
Μου φτιάχνει τη μέρα...Σπουδάζουμε πολύ κοντά..
Σαν να μην τέλειωσε ποτέ αυτό.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα..