27 Ιαν 2013

απογοήτευση

Αναρωτιέμαι πόσοι με καταλαβαίνουν..
Αναρωτιέμαι αν με καταλαβαίνει κανείς.
Έστω ένας. Ακόμη ένας. 
Ένας που ζει μόνος μακριά από φίλους, οικογένεια.
Ένας που ζει μακριά από τον άνθρωπό του.

-Μα δε σε καταλαβαίνει ο άνθρωπός σου ; Δε την περνάτε μαζί τη μοναξιά;
-Δε ξέρω.

Υπάρχουν νύχτες που δεν κοιμάμαι. Μέρες που δε θέλω ούτε "καλημέρα" να πω.
Πάω στη σχολή μου, στη δουλειά μου, γυρίζω σπίτι πάλι. 
Με παίρνουν για καφέ και λέω "όχι" . 
Γαμώτο, τι στο διάολο συμβαίνει ;
Είμαστε τόσο καιρό από απόσταση. Προσπαθούσα όμως παρά τα τόσα χιλιόμετρα να βρίσκομαι κοντά του συνεχώς.
Και όταν δεν ήμουν εκεί, είχα τουλάχιστον μια φίλη δίπλα μου.
Και τώρα έφυγε και κείνη. 

Γνωστούς πολλούς. Παρέες πολλές.
Μα λείπουν τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής μου..
Νιώθω μόνη μου μέσα σε τόσο κόσμο.
Στέκομαι κάποιες φορές στη μέση της πόλης και κοιτάω γύρω μου..Ξέρω αρκετούς απ' αυτούς, μα υπάρχει αλήθεια ένας που αν πάθω κάτι θα τρέξει ;
Αμφιβάλλω.

νερίνα



4 σχόλια:

  1. Από εσένα εξαρτάται να βρεις εκείνα τα κομμάτια του παζλ που σου χρειάζονται ή να τα αντικαταστήσεις με καινούργια. Κάνε μια προσπάθεια, μην απογοητεύεσαι.
    Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες (δυστυχώς). Μην περιμένεις, σκέψου πως θες να είναι η ιστορία σου και κάν' την πραγματικότητα!

    *Όλοι περνάμε αυτές τις στιγμές απόγνωσης. Πέφτουμε χαμηλά και πιο χαμηλά, μέχρι ένα λαμπάκι να ανάψει μέσα μας και να ξανασηκωθούμε! Η ζωή είναι εκεί έξω. Δώσε σημασία!
    *Ελπίζω να βοήθησα!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες, καλά λες! Εγώ είμαι στη φάση "πιο χαμηλά δεν έχει" και περιμένω να ανάψει το λαμπάκι που λες...
      Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!

      Διαγραφή
  2. Έτσι αισθάνομαι εδώ και δύο χρόνια...δεν έχω όρεξη να βγω,καμία όρεξη να είμαι ευγενική και γενικά όρεξη για τίποτα.Κάθομαι σπίτι μόνη μου τα βράδια χαζεύοντας αυτό το χαζοfacebook που όλοι ανεβάζουν φωτογραφίες από τον απογευματινό καφέ τους και το ποτάκι στο καινούργιο μαγαζί κτλ κτλ και πολλές φορές ζηλεύω.Δεν έχω κάποια φίλη να της πω "έλα ρε πάμε για μια μπύρα"...ο φίλος μου σε ξένη χώρα για μεταπτυχιακό(αν κι εδώ που ήταν δεν τον πολυέβλεπα),οι φίλες μου σε άλλη πόλη και οι δυο που είναι εδώ δεν έχουν καθόλου χρόνο.....και δεν μπορεί να με καταλάβει κανείς...Νιώθω σαν να μην ανήκω πουθενά ένα πράγμα...Αλλά ξέρεις κάτι;Δεν πειράζει.Όλοι οι σοφοί και μεγάλοι άνθρωποι στη μοναξιά βρήκαν τον εαυτό τους!Έτσι κι εμείς! Τα φιλιά μου και πάντα να χαμογελάς Νερίνα μου! =D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη ζηλεύεις τις ψευτικες φωτογραφίες του facebook. Εκεί όλοι χαμογελάνε και το παίζουν "Έχω και γαμώ τις παρέες και περνάω τέλεια!" . Αλλά σ' αυτό το -Δεν ανήκω πουθενά- πόσο σε νοιώθω. Πράγματι ρε πουστη μου πουθενά δεν ανήκω. Εμένα όλη μου η παρέα (πριν γινω φοιτήτρια) μετακόμισε στην ίδια πόλη. Εγώ μακριά τους, έφτιαξα νέους φιλους αλλά όσο περνάει ο καιρός νοιώθω ότι τελικά οι νέοι φίλοι μου δεν έχουν σχεδόν κανένα κοινό ενδιαφέρον με μένα παρά τη σχολή..Και τελικά μένω μόνη σπίτι..
      Πολλά φιλάκια :*

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...